Voor het eerst in 135 nummers hadden we een cover en moesten we er een verhaal bij bedenken. Normaliter is het omgekeerde het geval maar ontwerper Jurgen Flick had zo’n sterk beeld bedacht dat we het wel moesten gebruiken. Het was maar kort geleden, twee weken, dat we aan Thomas Heerma van Voss vroegen of hij brood zag in het beeld. Hij beloofde zijn best te doen. Als Thomas zijn best doet, weten wij dat hij ons niet gaat teleurstellen. Dat deed hij dan ook niet met zijn springlevende en jaloersmakende beschrijving van het vinden van een veldje en het spelen met een bal. Wij kregen zo’n zin om mee te doen.
De dochter van een van ons kwam met een boek op de proppen en gaf als boodschap: ‘deze man is iets voor Hard gras.’ Het was de autobiografische roman Mijn ontelbare identiteiten van de antropoloog Sinan Çankaya. Niet alleen bleek het een prachtig boek te zijn maar ook wilde Sinan graag het verhaal voor ons schrijven van onder andere zijn belevenissen op de voetbalschool van NEC en hoe gelukkig hij zich dagenlang kon voelen als hij op straat iemand had gepoort.
Straatvoetballer als identiteit, die mat Çankaya zich graag aan. Nog twee Hard gras-debutanten konden we begroeten in Patrick van IJzendoorn met een verslag van het aandoenlijke voetbal in de laagste klassen rond en in Londen en Eva Vriend die een prachtig stuk schreef over voetballen op Urk en hoezeer ook daar de identiteit van velen door het voetbal wordt bepaald.