VOORWOORD

Hoe vaak mensen niet in een muziekstudio hebben gestaan om na het beluisteren van het eindresultaat unaniem te schreeuwen: ‘Dit is een hit.’ Wij herinneren ons deze mijlpalen alsof ze gisteren gebeurden. Een hit werd het zelden. Nog veel zekerder weten wij dat we hier een nummer in hangen hebben dat misschien geen hit wordt, maar waarvan vaststaat dat de kwaliteit enorm is. Het beste nummer van het jaar minstens, zonder een spatje overdrijving. Het sentiment van Roos Schlikker bij haar beschrijving van de voetballoopbaan van haar zoon en wat eraan voorafging, is onweerstaanbaar. Dat Gerri Eickhof over een komisch talent beschikt, zagen we in korte flitsen soms al tijdens door hem gedraaide Journaal-items, hier komt het tot wasdom. Zoals altijd bij gelaagde humor, ontbreekt de ernst niet: de ernst schuilt bijvoorbeeld in het serieus beschrijven van de automerken waarin de familie Eickhof zich vroeger voortbewoog. En de samenstelling van de avondmaaltijd in de snackbar. Danielle Kliwon bespeelt haar hele weidse instrumentarium met de lyriek van een Martinus Nijhoff. Uit onze mond is dat het hoogst bereikbare. Erik van Muiswinkel moet een deadline hebben waaraan niet te ontkomen valt. ‘Met het mes op de keel is Erik op zijn best,’ zoals Diederik van Vleuten het formuleerde. Hij kan het weten. De anekdote over het restaurantbezoek in Barcelona van het echtpaar Michels, is om in te lijsten. Net als dit hele nummer trouwens. Wie hier niet wordt genoemd, doen we tekort.